Bjørnstjerne Martinius Bjørnson (1832–1910) to jeden z najwybitniejszych norweskich pisarzy, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury z 1903 r. Początkowo jego twórczość była silnie związana ze światem skandynawskich sag i średniowiecznych kronik historycznych. Powstawały wtedy utrzymane w duchu romantyzmu dramaty i wiersze. Wraz z ewolucją jego poglądów społeczno-politycznych przemianie podlegała też twórczość, zmierzająca w stronę realizmu i promowania wartości ogólnoludzkich, poruszająca również ważne kwestie społeczne. Pisał wtedy Bjørnson powieści i dramaty, które wzbudziły w Norwegii burzliwą polemikę i szybko zdobyły sławę europejską.
Z początku tego okresu pochodzi komedia „Nowożeńcy” (1865), opisująca kryzys małżeński, do którego dochodzi dwa dni po ślubie. Kryzy spowodowany jest niedojrzałością dziewczyny zbyt silnie związanej z rodzicami.
Obecne wydanie utworu poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.
